Zondag 18 januari 2009 vierde de parochie van de H. Antonius Abt te St. Anthonis het jaarlijkse Antoniusfeest. Dit jaar stond het Antoniusfeest helaas ook in het teken van het afscheid van pastoor/gildeheer Fr. van Spreeuwel. Pastoor Van Spreeuwel was bij de voorbereiding betrokken om het slapende gilde, eind 2006, wakker te maken. Het was zijn idee om tijdens het Antoniusfeest in januari 2007, de officiële presentatie en de eedaflegging van de eerste leden in de parochiekerk van St. Anthonis te laten plaats vinden. En waren de weersvooruitzichten slecht en regende het die ochtend vroeg nog pijpenstelen: om 08.00 uur was het droog en bleef het droog tot in de middag. Om 10.00 uur was een Plechtige Eucharistieviering in de parochiekerk van de Heilige Antonius Abt te St. Anthonis waarin vanzelfsprekend ook het gilde aanwezig was.

Even voor 10 uur werdde pastoor/gildeheer bij de pastorie afgehaald en naar de kerk begeleid waar hij voorging in de Eucharistieviering. Tijdens deze viering werden de 4 in de laatste ledenvergadering aangenomen leden: Marleen Verblakt-van Erp, Ria van Erp-Weerts, Corrie Peeters-van der Weijst en Rinie Bloemen geïnstalleerd als gildebroeder of gildezuster door het afleggen van de eed van trouw. Hierna kregen zij door de hoofdman het Antoniusinsigne opgespeld. De pastoor benadrukte in zijn afscheidspreek dat hij steeds“mens onder de mensen” heeft willen zijn, pastor voor iedereen zonder uitzondering. Het door hem gekozen thema van deze afscheidsviering luidde dan ook: “om mens voor een mens te zijn zo is God in ons midden”. Pastor Frans van Spreeuwel was op deze wijze in ons midden: hij was er voor iedereen, zonder uitzondering, hij nam en had tijd voor iedereen die hem aansprak, nodig had.

Als afscheidscadeau van de parochies van St. Anthonis, Ledeacker en Oploo kreeg de pastor een cheque overhandigd van € 8.500,00. Een teken van grote dankbaarheid van en betrokkenheid met de pastor die noodgedwongen afscheid moet nemen van parochies en parochianen die hem zo lief zijn. Het was dan helemaal begrijpelijk dat de pastor zijn emoties niet kon onderdrukken. De parochianen zien hem zeer node vertrekken. Hij eindigde met de woorden: “ik houd van jullie allemaal”.